prof. dr hab. Ewa Skwara

Latynista, literaturoznawca, tłumacz. Zajmuje się teatrem antycznym i jego szeroko pojętą recepcją, uwzględniającą także operę i film. Jej pracom badawczym nad komedią rzymską towarzyszą obszernie komentowane przekłady sztuk Plauta i Terencjusza, które z kolei inspirują ją do podejmowania tematyki związanej z teorią przekładu. W kręgu zainteresowań pozostaje także teatr średniowieczny i renesansowy, a poza komedią również inne dzieła posługujące się komizmem jako kategorią estetyczną (parodia, epigram, satyra).

Laureatka konkursów o granty badawcze (KBN – 1998, 2001, 2006) i stypendia naukowe, m.in.: Herzog August Bibliothek, Wolfenbüttel (1998), Fundacji Lanckorońskich z Brzezia (2000, 2004, 2007, 2012), Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2003). Uhonorowana nagrodą miesięcznika „Literatura na Świecie” za najlepszy przekład poezji (Komedie Plauta, 2003).

W latach 1999-2005 była Zastępcą Dyrektora Instytutu Filologii Klasycznej, a w latach 2005 – 2012 pełniła funkcję Prodziekana ds. Studenckich Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej.W maju 2018 r. otrzymała tytuł profesora.

Książki naukowe: Plaut i Terencjusz w polskiej komedii oświeceniowej (1996), Historia komedii rzymskiej (2001), Wesołe zdarzenie w drodze na forum (współautorstwo, 2009).

Przekłady: Plaut, Komedie (t. I-III; 2002-2004); Terencjusz, Komedie (t. I-II; 2005-2006); Owidiusz Sztuka kochania (2008).